k ben niet de enige die in het voorjaar een hardloopdoel had staan. En nu was de mijne misschien niet zo boeiend als de plannen van andere mensen, toch is het jammer dat mijn halve marathon niet door kan gaan. Net zoals het jammer is dat jouw eerste 5 kilometer, jouw eerste marathon, jouw tiende marathon of jouw toffe ultratrail nu niet door kan gaan!
Het is even een switch als je ergens voor aan het trainen bent, en je doel opeens wegvalt. En het is prima om daar van te balen en daar verdrietig of boos om te zijn. Emoties mogen er zijn en (h)erken ze ook gewoon. Ook al is het ‘maar’ een sportevenement (voor anderen misschien!) – het is logisch om even tijd nodig te hebben om te verwerken dat dingen anders lopen.
Zelf had ik graag eind mei een halve marathon gelopen. Ruim een halfjaar na mijn bevalling daar weer toe in staat zijn, leek me prachtig. Nog mooier om het bij de IJsselsteinloop te doen, een gezellige loop in eigen stad! Helaas gaat het niet door; alle events tot 1 juni zijn gecanceld. Zonde, want ik lag prachtig op schema. Hoe pittig de trainingen van Laetitia soms ook zijn; het lukt me telkens weer. Soms tot mijn eigen verbazing!
Ongeveer 15 minuten na dit besluit stuurde ik een mail naar LaCoach: ‘we gaan door!’. Die halve marathon loop ik niet op 30 mei; maar ik ga een halve marathon in het najaar uitzoeken. En daar ga ik nu mijn zinnen op zetten. En omdat ik langer heb om te trainen, heb ik voorzichtig richting Laetitia al benoemd dat we dan ook maar een ander doel dan ‘uitlopen’ moeten gaan stellen. Ik heb voorzichtig al de 2 magische letters ‘PR’ laten vallen. Geen idee of dit erin zit; maar we kunnen er in ieder geval voor trainen en wel zien hoe het loopt.
In mijn geval is uitstel geen probleem. Ik loop omdat ik het leuk vind; en als vandaag niet mijn moment is, dan komt er wel een ander moment. Ik heb extra tijd. Extra tijd om te trainen; mijn lichaam sterker te maken; mijn lichaam nog meer te laten wennen aan lopen op hoge snelheid (en dit mentaal ook te doorstaan); gekke heuveltrainingen te doen en op mijn coach te schelden omdat ik op te hoog tempo moet lopen (en het dan toch weer blijk te kunnen!). Met extra tijd, heb ik ook extra tijd om extra grenzen te gaan verleggen. Of het in het najaar eindelijk een sub2 gaan worden? Ik heb geen idee. Welke halve ik ga lopen? Ik heb ook geen idee.
Voor nu ga ik lekker door met trainen; mijn moment komt wel. En dan zal ik er staan: sterker dan ik er eind mei zou staan!
0 reacties